Róże Różańcowe

Róża różańcowa jest modlitewną wspólnotą 20 osób, z których każda codziennie modli się jedną dziesiątką Różańca świętego według przydzielonej tajemnicy – w ten sposób codziennie odmawiany jest cały różaniec. Istotne jest to, że wszyscy członkowie róży modlą się w tej samej intencji, zmienianej co miesiąc.

„Rozważając bowiem tajemnice różańcowe, patrzymy na misterium życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa oczyma Maryi, przeżywamy je tak, jak Ona w swym matczynym sercu je przeżywała. Odmawiając Różaniec, rozmawiamy z Maryją, powierzamy Jej ufnie wszystkie nasze troski i smutki, radości i nadzieje. Prosimy o to, by pomagała nam podejmować Boże plany i by wypraszała u Syna łaskę potrzebną do wiernego ich wypełniania. Ona – radosna, bolejąca i chwalebna, zawsze u boku Syna – jest równocześnie obecna pośród naszych codziennych spraw” – mówił św. Jan Paweł II.

Historia Żywego Różańca

• Za ojca Różańca św. uważa się św. Dominika (ok. 1171-1221).
• Nazwa „różaniec” wywodzi się ze średniowiecza. Odmawianie różańca porównywano z ofiarowaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem (rosarium).
• Już w XI wieku „Reguła benedyktyńska” nakazywała braciom zakonnym codziennie odmawiać 150 razy „Ojcze nasz”, na wzór kapłańskiego oficjum złożonego ze 150 psalmów.
• W XV wieku ukształtowała się obecna forma „Zdrowaś Maryjo”. Zatwierdził ją Pius V w 1566 r. Z czasem do modlitwy „Ojcze nasz” zaczęto dodawać „Zdrowaś Maryjo”. Te dwie modlitwy dały początek różańcowi.
• Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV wieku dzięki dominikaninowi Alanusowi de la Roche (1428-75). To on ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów.
• 7 października 1571 r. w okolicach Lepanto miała miejsce decydująca bitwa morska, w której starły się ze sobą floty chrześcijańska i turecka. Pius V, świadom, Komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej.
• Papież Klemens XI, rozszerzył święto Matki Bożej Różańcowej na cały Kościół.
• Żywy Różaniec zainicjowała w 1826 r. Paulina Jaricot, a Papież Grzegorz XVI zatwierdził go w 1832r.
• W 1885 r. papież Leon XIII polecił odmawiać różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie: „Królowo Różańca Świętego, módl się za nami!”.
• 1 września 1883 r. Leon XIII ogłosił encyklikę „Supremi apostolatus officio”, którą zapoczątkował serię encyklik o różańcu.
• W latach przygotowania do Soboru Watykańskiego II Jan XXIII wezwał do modlitwy różańcowej w intencji powodzenia tego wydarzenia w Kościele. 29 września 1961 r. wydał list apostolski o różańcu – „Il religioso convegno”.
• Po Soborze Watykańskim II Paweł VI potwierdził, że różaniec jest modlitwą ewangeliczną. Uczynił to adhortacją apostolską „Marialis cultus” (2 lutego 1974 r.).
• 16 października 2002 r. Jan Paweł II opublikował list apostolski „Rosarium Virginis Mariae”, którym ogłosił Rok Różańca Świętego. Dołączył w nim do modlitwy różańcowej tajemnice światła uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa.

Codzienność róż różańcowych

„Widząc, jak miłym Bogu i Matce Najświętszej, a nam pożytecznym nabożeństwem jest Różaniec Święty, starajmy się choć jedną cząstkę codziennie odmówić. Koniecznie: Kto chce, a każdy chcieć powinien, ten znajdzie czas na to” – bł. Ignacy Kłopotowski.

W wielu objawieniach sama Matka Boża wskazała modlitwę różańcową jako najbardziej potrzebną ludzkości. W czasie objawienia w Lourdes w 1858 r. miała długi sznur różańca na ramieniu. W 1877 w Gietrzwałdzie, w 1917 r. w Fatimie, a w ostatnich latach w Medjugorje Matka Boża zachęcała, aby odmawiać różaniec codziennie.

Zgodnie z zamysłem Pauliny Jaricot program duchowy Żywego Różańca obejmuje:

• wypraszanie miłosierdzia Bożego przez wstawiennictwo Maryi, Matki Bożej,
• troskę o wzrost wiary w duszach ludzkich,
• krzewienie modlitwy różańcowej,
• wspieranie misyjnej działalności Kościoła,
• troskę o wierność nauczaniu Kościoła.

Zadania i obowiązki członków Żywego Różańca:

• codzienne rozważanie jednej wyznaczonej tajemnicy (dziesiątki) różańca świętego; opuszczenie tej modlitwy nie sprowadza grzechu ciężkiego,
• udział w comiesięcznym spotkaniu formacyjnym (najczęściej w pierwszą niedzielę miesiąca) połączonym ze zmianą tajemnic (jeśli zdrowie na to pozwala),
• uczestnictwo w życiu sakramentalnym Kościoła: regularne przystępowanie do spowiedzi i Komunii świętej,
• rozszerzanie czci Najświętszej Maryi Panny przykładem życia i działalnością apostolską, zwłaszcza przez krzewienie modlitwy różańcowej,
• odważne stawanie w obronie wiary,
• udział w pogrzebie członka Żywego Różańca należącego do tej samej róży.

Zadania i obowiązki zelatorki (zelatora):

• troszczy się o prawdziwego ducha modlitwy we wspólnocie,
• czuwa nad pełnym składem osobowym róży (20 osób) oraz przeprowadza comiesięczną wymianę tajemnic,
• zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, także wśród chorych i ubogich,
• utrzymuje stałą łączność między kapłanem odpowiedzialnym za Żywy Różaniec a różą i między różami,
• odwiedza chorych członków róży i zmienia im tajemnice w domu,
• zbiera składki na Mszę świętą, dzieła charytatywnie, misje i inne cele (członkowie składają ofiary pieniężne wg swoich możliwości).

Przywileje i odpusty:

Każdy z członków Żywego Różańca, na podstawie przywileju udzielonego przez Stolicę Apostolską może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami w dniu:

• przyjęcia do Stowarzyszenia Żywego Różańca,
• uroczystości Narodzenia Pańskiego (25 grudnia),
• uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego (Wielkanoc),
• uroczystości Zwiastowania Pańskiego (25 marca, chyba że przeniesione na inny dzień),
• uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia),
• wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Różańcowej (7 października),
• uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (8 grudnia),
• święta Ofiarowania Pańskiego (2 lutego).

Tajemnice Różańca Świętego

Tajemnice radosne (poniedziałek, sobota)

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
3. Narodzenie Pana Jezusa w Betlejem
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
5. Znalezienie Pana Jezusa w świątyni

Tajemnice światła (czwartek)

1. Chrzest Pana Jezusa
2. Objawienie Pana Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej
3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
4. Przemienienie na górze Tabor
5. Ustanowienie Eucharystii

Tajemnice bolesne (wtorek, piątek)

1. Modlitwa Pana Jezusa w ogrójcu
2. Biczowanie Pana Jezusa
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
4. Droga krzyżowa
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Tajemnice chwalebne (środa, niedziela)

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa
2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa
3. Zesłanie Ducha Świętego
4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
5. Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi

Wspólnoty Róż Żywego Różańca w parafii

W naszej parafii jest 9 róż różańcowych, w tym dwie męskie. Są one prowadzone przez zelatorki i zelatorów odpowiedzialnych za zmianę tajemnic, kompletność grupy, a także za systematyczne odmawianie całego różańca w intencjach podawanych co miesiąc przez księdza proboszcza dotyczących Kościoła, diecezji i parafii. Pierwsza niedziela miesiąca jest niedzielą zmiany tajemnic. Wszystkie róże mają swoich świętych patronów. Członkowie róż modlą się także za siebie oraz zamawiają Msze św. w intencji żyjących i zmarłych sióstr i braci.

Jeżeli masz ochotę podjąć 10 różańca w ramach Żywego Różańca w naszej parafii- zgłoś chęć u księdza. 

Rekolekcje są czasem pustyni czyli odosobnienia i ciszy w której człowiek wyłączając się z biegu codziennych spraw wchodzi w siebie, by w świetle słowa Bożego głębiej zastanowić się nad swoim życiem i swoimi relacjami z Bogiem, światem i samym sobą.

Rekolekcje są odkrywaniem własnej duchowości, czyli miejsca gdzie dokonuje się spotkanie człowieka z Bogiem.

Rekolekcje są też okazją by postawić sobie pytanie: „czy istnieje trwały punkt, do którego zakotwiczone jest moje życie i z którego mogę wyruszyć w dalszą podróż, z nadzieją, odwagą i zaufaniem?”

Dziś bardzo często człowiek w ogóle nie zastanawia się nad sprawami naprawdę ważnymi, ciągle sprawy pilne wygrywają u niego ze sprawami ważnymi. W konsekwencji coraz bardziej jest zagubiony i niezadowolony z życia, bo nie wie po co żyje. W tej sytuacji rekolekcje są „skutecznym środkiem przeciwko złu współczesnego człowieka, który uwikłany w ludzką zmienność żyje poza sobą, zajęty zbytnio rzeczami zewnętrznymi”. (Jan Paweł II)

Rekolekcje pomagają odnaleźć to co jest naprawdę w życiu ważne, pomagają odnaleźć człowiekowi siebie.

Rekolekcje są nadto szansą by:

> doświadczyć miłości Boga, zakorzenić się w niej i budować swoje życie w oparciu o nią,

> poznać siebie w świetle Słowa Bożego, swoje zranienia życiowe, zagubienie, zakłamania i pokonać to co nam odbiera pokój i radość życia,

> skonfrontować swoją przeszłość i teraźniejszość z Bogiem i pojednać się z Nim, by no nowo żyć w wolności jak Jego dziecko,

> odczytać właściwie Boży plan w odniesieniu do swego życia,

> uzdrowić relacje z ludźmi wśród których żyję,

> doświadczyć smaku rzeczy duchownych, zwłaszcza modlitwy.

ZAPRASZAMY na Rekolekcje parafialne w dniacj 20-23 listopada 2012. Szczegółowy program na stronie głównej. 

Uroczystość Wszystkich Świętych i czas jej oktawy jest dla katolików okazją do zyskiwania odpustów dla siebie lub swoich zmarłych. W tym roku Penitencjaria Apostolska potwierdza i przedłuża na cały miesiąc listopad wszystkie dobrodziejstwa duchowe już udzielone 22 października 2020 roku Dekretem na mocy którego, ze względu na pandemię „Covid-19”, odpusty zupełne dla wiernych zmarłych zostały przedłużone na cały miesiąc listopad 2021 roku.

DEKRET

W bieżącym roku, w aktualnych okolicznościach spowodowanych pandemią COVID-19, odpusty zupełne dla wiernych zmarłych będzie można uzyskać przez cały listopad, przy zmienionych warunkach i dostosowanych do sytuacji dziełach pobożnych, aby zapewnić bezpieczeństwo wiernych.

Do niniejszej Penitencjarii Apostolskiej dotarło wiele próśb Świętych Pasterzy, aby w tym roku, z powodu epidemii COVID-19, zmieniono pobożne dzieła w celu uzyskania odpustów zupełnych dla dusz czyśćcowych, które można uzyskiwać zgodnie z normą „Wykazu odpustów” (nad. 29, § 1). Dlatego Penitencjaria Apostolska, na mocy specjalnego polecenia Jego Świątobliwości Papieża Franciszka, chętnie ustanawia i określa, że w tym roku, aby uniknąć zgromadzeń, tam, gdzie są one zakazane:

a. Odpust zupełny dla osób nawiedzających cmentarz i modlących się, choćby tylko w myśli, za zmarłych przez poszczególne osiem dni, zwykle ustanowiony jedynie na dni od 1 do 8 listopada, dla pożytku wiernych może być przeniesiony na inne osiem dni listopada. Dni te, dowolnie wybrane przez poszczególnych wiernych, mogą być od siebie oddzielone.

b. Odpust zupełny związany z dniem 2 listopada, ustanowiony na Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych dla tych, którzy pobożnie nawiedzają kościół lub kaplicę i odmawiają tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, może być przeniesiony nie tylko na niedzielę poprzedzającą lub następującą, albo na sam dzień Uroczystości Wszystkich Świętych, ale także na inny dzień listopada, dowolnie wybrany przez poszczególnych wiernych.

Osoby starsze, chore i ci wszyscy, którzy z poważnych powodów nie mogą opuścić domu, na przykład ze względu na zakazy gromadzenia się licznych wiernych w miejscach świętych, będą mogli uzyskać odpust zupełny, jeśli tylko łącząc się duchowo z tymi wiernymi, którzy pobożnie nawiedzają miejsca święte, oraz wykluczając wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu i mając intencję kiedy to tylko będzie możliwe spełnić trzy zwyczajne warunki (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego), odmówią pobożnie modlitwy za zmarłych przed obrazem Pana Jezusa lub Najświętszej Maryi Panny (na przykład jutrznię i nieszpory z oficjum Liturgii godzin za zmarłych, Różaniec, Koronkę do Bożego Miłosierdzia i inne modlitwy za zmarłych bliskich ich sercu), albo jeśli podejmą medytacyjną lekturę jednego z fragmentów Ewangelii z liturgii za zmarłych, lub też jeśli wypełnią uczynki miłosierdzia poprzez ofiarowanie Bogu cierpień i niedogodności swego życia.

Aby ten dostęp do łaski Bożej, udzielanej władzą kluczy Kościoła, stawał się łatwiejszy ze względu na miłosierdzie duszpasterskie, niniejsza Penitencjaria gorąco prosi, aby wszyscy kapłani posiadający odpowiednie uprawnienia, oddali się z gorliwością i wielkodusznością celebracji Sakramentu Pokuty i udzielali Komunii Świętej chorym.

Niemniej, jeśli chodzi o warunki duchowe dla uzyskania odpustu zupełnego, nadal obowiązują wcześniej wydane wskazania zawarte w „Nocie odnośnie sakramentu pojednania w obecnej sytuacji pandemii”.

Wreszcie, ponieważ dusze czyścowe wspierane są wstawiennictwem wiernych, szczególnie zaś miłą Bogu ofiarą ołtarza (por. Sob. Tryd. Sesja XXV, Dekret o czyśćcu), gorąco zaleca się wszystkim kapłanom trzykrotne odprawianie Mszy św. w dniu Wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych, zgodnie z Konstytucją Apostolską „Incruentum Altaris”, wydaną przez czcigodnej pamięci papieża Benedykta XV w dn. 10 sierpnia 1915 roku.

Niniejszy dekret jest ważny przez cały listopad. Bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.

W Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 22 października 2020 roku, we wspomnienie św. Jana Pawła II.

Mauro Kard. Piacenza
Penitencjarz Większy