Planowanie i wyobrażenia

Nie ma ludzi, którzy nigdy nie planowaliby sobie przyszłości. Wystarczy, że kładziesz się do łóżka, a w głowie układasz już swoisty pomysł na jutrzejszy dzień. Znasz przecież listę swoich obowiązków, podejmujesz się konkretnych zadań i współtworzysz historię swojej grupy modlitewnej, parafii, dzielnicy, miasta. Gdybyśmy nie planowali sobie życia, nie potrzebne byłyby budziki, bo nie mielibyśmy potrzeby wstawać o danej godzinie. Nie byłoby kalendarzy, funkcji przypomnienia w telefonach komórkowych czy zegarków. Człowiek nie używałby pamięci i logiczności myślenia, żyłby więc w chaosie i bezładzie, zdając się na urok chwili. Strasznie wyglądałby świat, gdyby ludzie przestali korzystać z uposażenia w inteligencję, rozum i pamięć. Na tej podstawie można z pewnością orzec, że bez planowania swojej przyszłości – odnoszącej się do jutra, do przyszłego tygodnia albo następnego miesiąca – nie bylibyśmy w stanie normalnie funkcjonować w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym. Zaplanowywanie sobie działań, celów, układanie dnia należy do koniecznych, aby przetrwać.

Czego się spodziewamy?

Wielką ciekawość i sensację budziła podana do publicznej wiadomości tzw. trzecia tajemnica fatimska. Ukazanie się Maryi trójce dzieci w Fatimie, w maju 1917 roku, to tylko jedno z objawień prywatnych. Czego się po nich spodziewamy – cudów, wiedzy o przyszłości? Czy do poznania Boga nie wystarczy nam objawione przez Niego Słowo – Pismo Święte?

Sobór Watykański II w Konstytucji dogmatycznej o Objawieniu Bożym naucza: "spodobało się Bogu w swej dobroci i mądrości objawić siebie samego i ujawnić nam tajemnicę woli swojej, dzięki której przez Chrystusa, Słowo Wcielone, ludzie mają dostęp do Ojca w Duchu Świętym i stają się uczestnikami boskiej natury".

Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił (Łk 5,10) – powiedział Pan Jezus do apostoła Piotra. Zazwyczaj w tych słowach słyszymy to, co się za nimi naprawdę kryje: że głosząc Ewangelię, Piotr będzie się przyczyniał do rozwoju Kościoła i będzie przyprowadzał do Pana Jezusa nowych wyznawców.

Ludzie i ryby

Tak to jest z ewangelicznymi przypowieściami, że użyty przez Pana Jezusa obraz praktycznie nigdy nie pokrywa się całkowicie z ich duchowym przesłaniem. Niekiedy zaś oba elementy – obraz oraz wyrażone za jego pomocą przesłanie – zupełnie się rozmijają. Już Ojcowie Kościoła starali się wydobyć jedno i drugie – zarówno podobieństwo, jak odbieganie przedstawionej przez Pana Jezusa prawdy od użytego przez Niego obrazu.