Pielgrzymka do Ziemi Świętej

W dniach 18 – 25 stycznia 2020 roku część osób z naszej wspólnoty wraz z opiekunem ks. Janem udała się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Po Mszy św. o godz.9:15 wyruszyliśmy autokarem do Jasionki, aby stamtąd wylecieć do Tel-Avivu. Na miejscu byliśmy wieczorem, skąd nasz kierowca zabrał nas autobusem do hotelu „Paradise” w Betlejem.
W niedziele rozpoczęliśmy zwiedzanie Jerozolimy od wejścia przez Bramę Lwów do Kościoła Św. Anny, gdzie mieszczą się pozostałości Sadzawki Owczej Betesda. Ulicą Via Dolorosa przeszliśmy do Kościoła Skazania Jezusa. W Kościele Biczowania mieliśmy Mszę św. , skąd rozpoczęliśmy Nabożeństwo Drogi Krzyżowej ulicami Starej Jerozolimy. W kolejce do miejsca Ukrzyżowania Pana Jezusa i Grobu Pańskiego sprawdziliśmy swoją cierpliwość, pokorę i wytrwałość. Wracając pod wieczór zobaczyliśmy pozostałości po cardo, na zakończenie dnia poszliśmy pomodlić się pod Ścianę Płaczu (pogoda płakała razem z nami).

        
Drugiego dnia zaczęliśmy zwiedzanie od Bazyliki Bożego Narodzenia w Betlejem, gdzie ,mieliśmy Mszę św. Kolejne punkty programu tego dnia to: Grota Mleczna, Pole Pasterzy, muzeum holokaustu Yad Vashem, Sanktuarium Narodzenia Jana Chrzciciela. Pod koniec zwiedzania wspięliśmy się do przepięknie położonego Kościoła Nawiedzenia Sw. Elżbiety w Ain Karen.
        
We wtorek wyruszyliśmy nad Morze Śródziemne oglądając po drodze pozostałości rzymskiego akweduktu. W Hajfie zwiedziliśmy Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej i podziwialiśmy piękne widoki tego nadmorskiego miasta oraz przepiękne ogrody Baha’i. Tego dnia byliśmy również na górze Tabor (Kościół Przemienienia Pańskiego), następnie pojechaliśmy do Nazaretu. Po zakwaterowaniu w tamtejszym hotelu wyruszyliśmy do Kościoła Św. Józefa, a w Bazylice Zwiastowania mieliśmy Mszę św. na zakończenie dnia.

Czwartego dnia po wykwaterowaniu udaliśmy się do Kany Galilejskiej, gdzie 5 par odnowiło swoje przyrzeczenia małżeńskie (bardzo wzruszająca uroczystość).Tego dnia zwiedziliśmy również Górę Óśmiu Błogosławieństw, Kościół w Tabgha (miejsce cudownego rozmnożenia chleba), dom Św. Piotra i obok synagogę. Po zjedzeniu ryby Św. Piotra udaliśmy się w rejs statkiem po przepięknym Jeziorze Galilejskim. Zakończyliśmy zwiedzanie Mszą św. w auli nad Jeziorem.
          
We czwartek udaliśmy się do Betani, zwiedziliśmy Grób Łazarza, następnie podziwialiśmy przepiękną Pustynie Judzką z widokiem na Wadi Kelt. Nad rzeką Jordan odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne. W Jerycho – najstarszym mieście świata mieliśmy Mszę św. Był również czas na zakupy pod Górą Kuszenia. W drodze powrotnej widzieliśmy sykomorę – drzewo podobne do tego, na które wspiął się Zacheusz, żeby zobaczyć Jezusa. Nad Morzem Martwym co odważniejsi zażyli kąpieli błotno-wodnej.
         
Piątek był dniem zwiedzania Jerozolimy. Zaczęliśmy od miejsca wprowadzenia Pana Jezusa do Jerozolimy, następnie Kaplica Wniebowstąpienia, Świątynia Pater Noster, Ogród Oliwny, Bazylikę Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, później dom Kajfasza, Kościół Św. Piotra „gdzie zapiał kur”, dziedziniec zaparcia się Św. Piotra, Ciemnica, Wieczernik i Grób Dawida. Zakończyliśmy tego dnia zwiedzanie Mszą św. w kościele „przy wieczerniku”.
          
W wielu miejscach czytaliśmy Ewangelię opisującą wydarzenia z życia Jezusa, które tam się odbyły. Opisy historyczno-religijne wspaniałego przewodnika Pana Wiesława pomagały wczuć się w atmosferę tych miejsc. Wiele naszych wyobrażeń zderzało się ze zgoła odmienną rzeczywistością. Może nie raz udało nam się postawić stopę w miejscu, przez które dokładnie przechodził Pan Jezus….
Nie sposób opisać ogromu wrażeń fizyczno-psychiczno-duchowych. Wędrowanie „śladami” Jezusa jest niesamowite. Za wszystkie łaski, które tam otrzymaliśmy i uprosiliśmy dzięki niech będą naszemu Dobremu Bogu. Amen.

Diecezjalny Dzień Skupienia Wstawienników

             5 października w parafii Chrystusa Króla w Przeworsku odbywał się Diecezjalny Dzień Skupienia Wstawienników, przeznaczony dla osób z całej diecezji przemyskiej, które posługują modlitwą wstawienniczą. Na zaproszenie odpowiedziało 8 wspólnot , i w liczbie ponad siedemdziesięciu osób rozpoczęliśmy dzień skupienia od adoracji Najświętszego Sakramentu.  Nad całością wydarzenia czuwał ks. Jan Miazga, opiekun Wspólnoty Serca Jezusa oraz odpowiedzialny za wstawienników w diecezji. Podczas wygłoszonych przez księdza  konferencji o tym, „Kim jest wstawiennik” oraz „Istota modlitwy wstawienniczej”, mieliśmy okazję pogłębić swoją wiedzę, ujednolicić formę, a także poprzez praktyczne ćwiczenia ulepszyć warsztat modlitwy wstawienniczej. Na wielu    z nas wrażenie wywarło Słowo z dnia, Łk 10, 17-24, kiedy to apostołowie  wracają do Pana Jezusa i cieszą się, że w Jego imię wypędzają złe duchy, a Chrystus chce, by bardziej radować się tym, że imiona nasze są zapisane w niebie. Dodatkowo poruszany był tekst z ewangelii św. Marka 2, 1-12 o czterech wstawiennikach, którzy przynieśli chorego do Jezusa, wnieśli go przez dach i zniknęli, nikt dalej o nich nic nie mówi, nic o nich nie wie. Taki właśnie powinien być wstawiennik – pokorny, cichy, skupiony na Bogu i do Niego prowadzący tych, którzy tego potrzebują.
Za ten dobrze spędzony czas, usłyszane słowa, wspólne przebywanie, Bogu niech będą dzięki!
             
             
             

Rekolekcje w Dubiecku

W dniach 19 – 22 września 2019 r. Wspólnota Serca Jezusa z Przeworska wzięła udział w rekolekcjach pt. „Modlitwa, a zmiana w naszym życiu” , które prowadził O. Bartłomiej Kolankiewicz, Karmelita Bosy.

Ustalony przez Ojca plan rekolekcji zakładał sporo czasu na kontemplację i rozważanie usłyszanego na konferencjach słowa, którego fundamentem był zadany na konkretny dzień, fragment Słowa Bożego.
Pomocnym we wsłuchaniu się w poruszenia serca, były okresy milczenia i adoracji Najświętszego Sakramentu. Wśród wielu słów, które zapadły głęboko w serce, a częstokroć burzyły ustalone w nas schematy O. Bartłomiej przybliżył nam bogatą, a jednocześnie prostą w przesłaniu duchowość karmelitańską. Swoje rozważania często opierał na filarach zakonu, takich jak św. Jan od Krzyża, czy św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Na jednej z konferencji dowiedzieliśmy się, że Bóg „ukrywa” się w miejscu naszego zranienia, trudnych wydarzeniach naszego życia. Konkludując Ojciec zachęcał, aby uwielbić Boga w historii swojego życia. Im większe zranienia, tym trudniejsze to wyzwanie, ale zawsze oczyszczające.
Na kolejnych konferencjach dowiedzieliśmy się również, że w PRZYGODZIE jaką jest życie, niezbędny jest etap tzw. „nocy ciemnej”, w której Jezus oczyszcza nasze intencje. Karmelita uwrażliwiał nas, jak ten czas rozpoznać, ale też, co być może ważniejsze, aby go nie unikać i nie wstydzić się, gdyż Bóg jest w tym czasie najbliżej.
O. Bartłomiej bardzo obrazowo przedstawił nam, że prowadząc życie duchowe musimy odciąć się od SKRZYNI własnych „SKARBÓW”, aby nie pójść z nią na dno. Otrzymaliśmy też wiele cennych wskazówek jak wzrastać duchowo, czym jest adoracja, oraz dlaczego mamy się stać jak dzieci. Wiele osób z naszej wspólnoty skorzystało, w tzw. wolnym czasie, z indywidualnych rozmów z Karmelitą, w których sypały się iskry, albo lał się balsam. Niektóre budowle runęły, a innym wzmocniono fundamenty. Wszystko jednak po to, aby uczyć się trwać przed Bogiem.
Za czas rekolekcji i wszystkie poruszenia serca Bogu niech będą dzięki. Amen! Bartłomiej Chudy